ก่อนการแสดงรอบปฐมทัศน์ เว็บสล็อตแตกง่าย เที่ยงคืนของเทศกาลภาพยนตร์เมืองคานส์เรื่องDavid Bowieเรื่องMoonage Daydreamนักเขียน ผู้กำกับ และบรรณาธิการของภาพยนตร์เรื่องนี้เบร็ท มอร์เกนไม่ได้เพียงแค่เดินบนพรมแดง ในขณะที่เพลง “Let’s Dance” ของโบวี่ส่งเสียงดังจากลำโพงสำหรับเดินเล่น มอร์เกนก็เต้นระบำ และเต้นโปโกเอด และยิ้มแบบคนบ้าที่หน้าด้าน และเมื่อถึงเวลาที่เขาเข้าไปในโรงละคร ฝูงชนก็นำทั้งหมดนี้มาสู่หน้าจอวิดีโอขนาดยักษ์ ทำให้เขาได้รับเสียงปรบมือมากกว่าปกติจากเมืองคานส์ มอร์เกนมีรูปลักษณ์ที่ถูกต้องสำหรับการแสดงตลกเหล่านี้
เขาเริ่มต้นอาชีพการเป็นนักแสดงสารคดี แต่ในช่วงเวลาของ
“Montage of Heck” ภาพยนตร์ของเขาเกี่ยวกับ Kurt Cobain ในปี 2015 เขาเริ่มจัดทรงผมด้วยแผงคอที่ดูเปียกแฉะตามแฟชั่น เขาสูงและก้าวร้าว เขาเข้าไปใน Lumière ราวกับจะเป็นร็อคสตาร์
โตนส์ปี 2012 เรื่อง “Crossfire Hurricane” มันเป็นสิ่งที่แหกคอกอย่างแน่นอน ภาพยนตร์เรื่องนี้มีความยาวสองชั่วโมง 20 นาทีของเสียงและความโกรธ: การทำสมาธิแบบเดินทางศีรษะแบบลานตากับ David Bowie นักบินอวกาศแห่งเอกลักษณ์ของร็อคที่เปลี่ยนรูปร่าง
เมื่อเปิดตัวในฤดูใบไม้ร่วงนี้ “Moonage Daydream” จะเล่นในโรงภาพยนตร์ IMAX และรู้สึกว่าใช่เพราะนี่คือภาพยนตร์ที่จะทำให้คุณดู มันไม่ใช่แค่มิวสิกวิดีโอมหากาพย์ แม้ว่าบางครั้งจะรู้สึกเหมือนเป็นหนึ่งเดียว เพราะมันขับจังหวะดนตรีของโบวี่เหมือนรถจักรประสาทหลอน เราเคยดูสารคดีเรื่อง trippy มาก่อน แต่ดูเหมือนว่า Morgen จะสร้างหนังเรื่องนี้ขึ้นมาเพื่อเป็นร็อกแอนด์โรล นั่นเป็นส่วนหนึ่งของความไม่เคารพต่อภาพที่ชนกัน การดู “Moonage Daydream” มีข้อเท็จจริงสำคัญที่คุณจะไม่ได้ยิน และมาตรฐานสำคัญมากมายที่ถูกข้ามไป (คุณจะไม่เห็นปกอัลบั้มในภาพยนตร์ทั้งเรื่อง) แต่คุณเข้าใกล้มากกว่าที่คุณคาดหวังกับปริศนาเซ็กซี่ที่เยือกเย็นของ David Bowie จริงๆ
เหตุผลหนึ่งที่มอร์เกนอาจเลือกที่จะไม่สร้างภาพ
เหมือนชีวประวัติตามลำดับเหตุการณ์ แม้ว่าภาพยนตร์เรื่องนี้จะคลี่คลายชีวิตของโบวี่มากหรือน้อยตามลำดับก็ตาม นั่นคือมีสารคดีเกี่ยวกับโบวี่ดีๆ สองเรื่องในทศวรรษที่ผ่านมา: “David Bowie: Five Years” ( 2013) ซึ่งครอบคลุมช่วงการระเบิดที่สำคัญของเขาในฐานะกิ้งก่าปีศาจกะเทยในช่วงต้นทศวรรษ 70 และชิ้นส่วนคู่หู “David Bowie: The Last Five Years” (2017) ซึ่งสร้างขึ้นหลังจากการตายของโบวี่ในปี 2559 ซึ่งครอบคลุมอย่างละเอียด ช่วงปลายของการทดลองเงียบ การแต่งงานของเขากับ Iman และการสร้าง “Blackstar” (อัลบั้มและผลงาน) ที่หลอกหลอนเมื่อเขารู้ว่าเขากำลังจะตายด้วยโรคมะเร็ง เหล่านี้เป็นภาพยนตร์ที่ยอดเยี่ยม และไม่จำเป็นต้องให้มอร์เกนกลับไปเหนือภูมิประเทศนั้น
แต่เขากลับกลายเป็นผู้สร้างภาพยนตร์คนแรกที่ทำงานร่วมกันอย่างเต็มที่กับที่ดินของโบวี่ ซึ่งทำให้เขาเข้าถึงคลังเอกสารอย่างไม่เคยปรากฏมาก่อน: ขุมทรัพย์ของการแสดงที่มองไม่เห็น เช่นเดียวกับภาพวาดที่หายาก ภาพวาด บันทึก ภาพถ่าย ภาพยนตร์ และวารสาร — รวมทั้งหมด 5 ล้านรายการ ร้านนี้เป็นร้านขนมที่ใหญ่ที่สุดของ David Bowie ที่นักสร้างภาพยนตร์ผู้รักการผจญภัยต้องการ และ Morgen ก็ใช้มันเพื่อบอกเล่าเรื่องราวของ Bowie ในรูปแบบมัลติมีเดียที่ทำลายล้างประเภทปกติของความคิดของเราเกี่ยวกับ Bowie (“ดูสิ เขาเป็นคนที่ผอมมาก” White Duke เดี๋ยวนี้!” “ดูประตูทุกบานที่ Ziggy Stardust เปิดออก!” “นั่นคือตอนที่เขาเลิกเสพยา…”) ภาพยนตร์เรื่องนี้ทำให้ขั้นตอนเหล่านั้นหลอมรวมเข้าด้วยกัน เพื่อที่เราจะได้ลงทะเบียนไม่เพียงแค่การเปลี่ยนแปลง ch-ch- แต่รวมถึงความต่อเนื่องที่แฝงอยู่
สำหรับทั้งหมดนั้น “Moonage Dream” ไม่ใช่ฝันกลางวันแบบฮิปปี้ โบวี่บรรยายภาพยนตร์เรื่องนี้ โดยที่มอร์เกนได้นำคลิปสัมภาษณ์มาประกบกันเพื่อให้โบวี่ครุ่นคิดโดยพื้นฐานแล้วว่าเขาเป็นใครและที่ไหนในช่วงเวลาที่กำหนด เขาเป็นนักมายากลที่เต็มใจเปิดเผยกลอุบายของเขา และยังเป็นนักปรัชญาวันโลกาวินาศที่มีความสุข อธิบายถึงความแตกแยกทางวัฒนธรรมที่เกิดขึ้นในช่วงทศวรรษที่ 70 เขากล่าวว่าเขาน้อมรับแนวคิดที่ว่า “ทุกอย่างเป็นขยะ และขยะทั้งหมดนั้นวิเศษมาก”
ซึ่งเข้ากันได้ดีกับการสร้างภาพยนตร์ของมอร์เกน ซึ่งเป็นรูปแบบหนึ่งของการตัดต่อวันสิ้นโลก มันคือโรงเรียนของสมาคมที่ปราศจากป๊อป-เปียกโชก ซึ่งใช่ เราคิดว่าเป็นมิวสิกวิดีโอ แต่มอร์เกนทำให้เกิดจุดสังเกตที่อันตรายและมีวิสัยทัศน์มากที่สุดของแบบฟอร์ม เช่น “Natural Born Killers” และ “The Image Book” ของ Godard และ 28- หนังสั้นที่เริ่มต้นทั้งหมด — “Scorpio Rising” ของ Kenneth Anger หนึ่งใน 10 ภาพยนตร์ที่ยิ่งใหญ่ที่สุดที่เคยสร้างมา คำพูดของมอร์เกนจากเรื่องนี้หลายครั้ง เช่นเดียวกับจากภาพยนตร์ Anger เรื่องอื่นๆ (และจาก “Metropolis” และ “Ivan the Terrible” และ “Triumph of the Will” และ “Nosferatu” และ “2001: A Space Odyssey”) เขาใช้โทเท็มแห่งการสร้างภาพในศตวรรษที่ 20 เหล่านี้เพื่อดึงพลังชีวิต—กระแสน้ำ—พวกมันเป็นตัวแทน ชีวิตคือการเปลี่ยนแปลง และภาพยนตร์ (ทีละภาพ) ก็เปลี่ยนไป และ David Bowie ยกย่องความรุนแรงและเสรีภาพของสิ่งนั้น
ภาพยนตร์เรื่องนี้เริ่มต้นขึ้นอย่างที่สารคดีของ David Bowie ต้องมี ด้วยการระเบิดของความเป็นจริงที่เป็น Ziggy Stardust มอร์เกนใช้ฉากคอนเสิร์ตที่น่าทึ่ง — ดีกว่าฟุตเทจที่ดูน่าเบื่ออย่างน่าผิดหวังที่เราเห็นในสารคดีปี 1983 ของ DA Pennebaker — เพื่อแสดงให้เราเห็นว่าโบวี่เป็นคนนอกกฎหมายที่หลงไหลในครั้งแรกที่เขาลงจอด ขนไก่เอเลี่ยน นัยน์ตาสีสรรค์แผดเผา ขาของนักฆ่า รอยยิ้มแห่งราคะ ไม่ใช่แค่เขาเดินคร่อมเพศเท่านั้น แต่ยังอบอวลไปด้วยความปรารถนา ของร็อคสตาร์และด้วยดนตรีที่ไพเราะสล็อตแตกง่าย
